Dinsdag 11 juli (ja, onze blog loopt een klein beetje achter. Door het slechte internet is het uploaden vaak lastig) vertrokken we naar ons tweede grote avontuur: Zuid-Amerika. We wisten dat de reis lang zou duren, 55 uur. Er bestaan directe vluchten, maar deze zijn ontzettend duur. De beste manier om snel geld te besparen is dus een aantal overstappen te maken en er ìets langer over te doen.

55 uur, pff, lang, maar te doen. We hebben de laatste maanden veel gezeten (busritten van 6, 8 en zelfs 16 uur of treintochten van 8 uur). Lange ritten om van A naar B te komen, zijn we ondertussen gewend en ervaren we niet als vervelend. 55 uur is dus te doen. We stellen ons erop in.

We vertrekken op tijd, om 12.00u moeten we uitchecken bij ons hotel en we besluiten direct naar het vliegveld te gaan. Rustig aan doen, theetje drinken, geld wisselen en wat eten. We vliegen om 19.00uur en komen midden in de nacht in Kuala Lumpur aan. Om 01.00uur gaat onze volgende vlucht naar Seoul (Zuid-Korea). Alleen heeft deze vertraging, en vertrekt vier uur later. Daar gaat onze planning.

We moeten schakelen, via de vliegmaatschappij krijgen we verschillende opties aangeboden: via Los Angeles, of via San Francisco. Extra kosten? Zo’n 600 euro per persoon…. De laatste optie is gratis: via China en Canada naar Mexico en dan naar Peru. Met spoed vragen we een ETA verklaring voor Canada aan, anders mogen we dit land niet in. We eten wat op het vliegveld met de compensatiebonnen van AirAsia en hebben onze eerste gebroken nacht te pakken. Om 05.00uur zitten we in het vliegtuig naar Seoul, daarna naar Shanghai en door naar Vancouver. Over vermoeiend gesproken… alle tijdsverschillen, het hangen op het vliegveld en het moeilijk in slaap komen in het vliegtuig beginnen er behoorlijk in te hakken.


Als we in Vancouver aankomen en klaar zijn voor onze vijfde en ene laatste vlucht, blijkt ook deze vertraging te hebben…. Hierdoor missen we onze vlucht van Mexico city naar Lima. We kunnen ons ticket omboeken, maar dan we moeten wel 8 uur wachten in Mexico city. Alsof we een keuze hebben?

Het vliegveld in Mexico City is ongeveer het laatste vliegtuigveld waar je 8 uur wilt doorbrengen, maar we hebben geen keuze. We verschuiven van stoel naar stoel (in de airco, uit de airco – ik ben ondertussen snotverkouden) en het laatste uur is gevuld met knikkebollen. Ik probeer mezelf wakker te houden met harde muziek in m’n oortjes, als we nu allebei in slaap vallen, missen we gegarandeerd onze vlucht. Niet zo’n goed plan dus.

De laatste vlucht slapen we, zes uur lang, nog voor het opstijgen tot net voor het landen. We zijn kapot. Op het vliegveld worden we opgehaald en naar het hotel gebracht. Als we het bed aanraken, zijn we weg. In coma. We worden in dezelfde houding wakker als waarin we in slaap vielen.

Thank God. We zijn in Lima.

Veertien uur tijdsverschil met Indonesië is even wennen. We proberen direct ons nieuwe ritme aan te houden en trekken ‘s middags Lima in. Tijd om te winkelen, onze complete zomercollectie hebben we gedoneerd aan Indonesië, nu is het tijd voor sweaters, jassen en lange broeken. We slagen erg goed (ondanks de wel erg strakke broeken). Wat ons direct opvalt is het lekkere eten van Peru. Broodjes, vlees, aardappels, wat hebben we dit gemist!

De volgende dag trekken we het historische centrum van Lima in. Ondanks de verschillende verhalen over Peru (criminaliteit, overvallen, geweld – sorry mam, dat had ik je bewust niet verteld ☺️) voelen we ons in Lima erg veilig. Het historische centrum is prachtig. Elke gebouw kan direct in een geschiedenisboekje en we kijken onze ogen uit. Een beetje versuft van de jetlag balen we dat we ons niet beter ingelezen hebben in deze stad. We nemen deze dag maar even voor lief.

De volgende dag vertrekken we naar Huacachina. Woehoe, onze rondreis door Zuid-Amerika is begonnen!

In Huacachina ligt een oase middenin de woestijn. Als we aankomen, hebben we het idee dat we zijn beland in Griekenland. Eettentjes, lichtjes, waterfietsen (!) en heel veel toeristen. We regelen een tour voor de volgende dag (sandboarden!) en slapen op tijd.

De volgende ochtend besluiten we de woestijn in te lopen, met een liter ‘agua’ en zonnebrillen. Elke minuut voelen we het warmer worden. Wat een uitzichten vanaf het hoogste punt (pittige klim, wat loopt dat naar op zand ;-)). We maken wat foto’s en dan komt het leukste gedeelte: afdalen! Waar het klimmen wel even duurde, zijn we binnen twee minuten beneden!

We lunchen (broodjes, soepen, salades, sapjes mmm..) en daarna vertrekken we met een buggy weer de woestijn in om te sandboarden (zo tof!) en de zonsondergang. We genieten.

‘s Avonds nemen we de nachtbus die ons in 12 uur naar Arequipa moet brengen.Om 03.00uur ‘s nachts staan we vast: een landslice. Denken we. We staan zeker zes uur stil als we horen dat er een aardbeving is geweest (6.5 op schaal van Rigter) en dat we er zeker drie dagen niet door kunnen.

De bus rijdt terug naar Nazca waar we kunnen kiezen om te blijven, terug te gaan naar Lima of een andere plaats. We besluiten om onze route om te gooien, andersom te doen en te beginnen bij het eind: Cusco. Die bus vertrekt half acht ‘s avonds dus nog even tijd om te eten. Na 32 uur in totaal (vanaf Lima) stappen we eindelijk een hostel binnen. Het busreizen hebben we even gehad.

Na een lelijke infectie tijdens één van onze lange bus- of vliegtuigreizen (domme pech!) belanden we in Cusco in het ziekenhuis. Een antibiotica kuur (en een paar dagen rust) zet ons weer op de been om verder te kunnen. Rustig maken we plannen voor onze laatste weekjes hier in Zuid-Amerika. We hebben er zin in.

Als eerste bezoeken we diverse pleinen en bezienswaardigheden in Cusco. We doen een stadstour met een bus, zien parades en wandelen veel over de prachtige pleinen en kleine straatjes. Cusco is een bergdorpje op 3300 meter hoogte en wordt vooral door mensen bezocht die naar Machi Picchu willen. Zonde om deze oude hoofdstad van de Inca’s alleen als doorreisplek te gebruiken, want de stad is echt prachtig! Grappig detail is dat door de hoogte van deze stad mensen erg moeten wennen. Weinig lucht en misselijkheid zijn hele normale verschijnselen op deze hoogte. Na een bultje oplopen zijn we bekaf, maar alles is het zó waard!

Na Cusco is ons doel Machu Picchu, het nieuwste wereldwonder. In onze volgende blog lees je er alles over, tot snel!

1 comment on “Op naar Zuid-Amerika!”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *