Met klamme handjes

Momenteel hebben we vrij slecht internet. Daarom komen er de komende periode wat ‘oude’ blogs live. 

25 maart – Op naar de volgende bestemming!
Vandaag staat in het teken van onze vlucht naar Myanmar. Vroeg in de ochtend rijden we naar het vliegveld. Voor Myanmar moet je een visum hebben, met daarop vermeld op welk vliegveld je zal landen in Myanmar. In eerste instantie wilden wij vliegen op Yangon, maar onze plannen zijn omgegooid en we hebben daarom op het laatst een ticket geboekt naar Mandalay. Alleen het visum met daarop Yangon hadden we al binnen… Daarnaast hebben we eigenlijk bewijs nodig dat we het land weer verlaten binnen 28 dagen (maximaal aantal dagen dat het visum geldig is), ook dit hebben we niet aangezien we niet weten hoe onze route zal zijn. We nemen het risico dat we ter plekke een retourticket moeten boeken.

Bij het inchecken op het vliegveld in Bangkok krijgen we even klamme handjes als we op ons “foute visum” worden gewezen. Ze willen ons wel door laten gaan, maar het is op eigen risico. We gokken het erop. Als we landen op Myanmar, staan we met een iets verhoogde hartslag in de rij (althans Jasmijn ;-)). Neutraal blijven kijken (hoe dan?) en een grote glimlach opzetten. Tot onze verbazing komen we gewoon binnen en krijgen we onze stempels zonder ook maar één vraag. Met een big smile lopen we Myanmar in, waar het 40 graden is.
Met een taxi komen we bij ons hotel aan, een luxe hotel voor 20 euro per nacht, inclusief ontbijt. Als ware beroemdheden worden we in het hotel verwelkomd. Twee mannen voor de backpacks, vijf vrouwen met vriendelijke glimlachen en welkomstdrankjes. De mensen in dit land zijn zó aardig. Constant wordt er naar ons glimlacht en wij glimlachen vrolijk terug. Het voelt hier erg goed.

Nadat de backpacks op de kamer zijn gedropt (die ook nog eens geupgrade is – wat een luxe!), krijgen we een privé chauffeur die ons een aantal highlights laat zien van de stad. We bezoeken onder andere het paleis van Mandalay (ook wel: Mya Nan San Kyaw). De rust die er heerst is heerlijk, en ook het feit dat er bijna geen toeristen zijn, geeft ons nog meer rust. En de frisse lucht, echt het tegenovergestelde van Bangkok.

Vervolgens worden we naar Shwenandaw Monastery (de Kuthodowpagode) gebracht, op deze plek staan 792 torens met op elke toren een bladzijde met inscripties. Hierdoor is dit het grootste boek ter wereld. Als laatste worden we naar de Mandalay Hill gereden, een berg van 230 meter hoog waar we over de stad heen kijken en de prachtige zonsondergang zien.

mandalay
mandalay

mandalay

Op deze plek worden we veel aangestaard, waarschijnlijk omdat we blank en lang zijn (nou ja, Pim dan ;-)). Verlegen komt er een meisje naar me toe en vraagt iets onduidelijks, ik denk dat ze een foto van de omgeving achter mij wil maken, dus ik stap opzij. “No no, photo with you”, antwoordt ze. Vervolgens wordt er een foto van ons samen gemaakt. Bizar..

Nadat de zon onder is, gaan we lekker eten. Uiteraard wisten we dat nog niet vooraf, maar wat was het heerlijk. We eten bij een streetfood restaurant, met allerlei lokaal eten. We scheppen een aantal keren op, drinken meer dan genoeg en rekenen met een volle buik af.

26 maart – U Bein-Brug
De volgende ochtend vertrekken we met de taxi naar de langste teak houten brug ter wereld, de U Bein-brug: 1,2 kilometer lang. Hier zijn we overheen gewandeld en kwamen vier blanken tegen. Wij lijken wel de attractie met onze lange blanke vertoning. Ook hier worden we gefotografeerd. Aan de andere kant van de brug is een authentiek dorpje, prachtig om te zien hoe de mensen hier wonen en leven.

mandalay5

Na deze trip rijden we met een mini-van naar Bagan (5 uur). Met lokale muziek die op repeat staat (zes keer hetzelfde nummer achter elkaar en we kunnen het al bijna meezingen) en een tussenstop om even iets te eten: vleermuizen. Af en toe stapt onderweg een local in, wordt op een krukje in het gangpad gezet en stapt een paar minuten later uit zonder te betalen. Onderweg zien we een kleurrijke processie, meisjes op paarden gekleed in de felste kleuren en daar omheen veel muziek. ‘s Avonds overnachten we in Bagan.

4 comments on “Met klamme handjes”

  1. Geweldig genieten lees ik al wel. Heerlijk om jullie verhalen te lezen en wat een ervaring voor jullie! !
    Blijf genieten! !

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *