Kuala Lumpur: Petronas Towers en de tandarts

Gebroken van de nachtbus komen we ‘s ochtends half 6 aan in Yangon. Samen met een Amerikaanse backpackster delen we onze taxi naar het hotel.

2 en 3 april – Yangon
Als we uit de taxi stappen, voelt de drukke stad direct klam en vochtig aan. Het is hier meer dan 40 graden en de 200 meter lopen naar ons hotel zorgt voor twee natte ruggen. Als we ingecheckt zijn en op onze kamer ons bed aanraken, vallen de oogjes direct dicht. Een paar uur later worden we wakker en verkennen de stad. We bezoeken onder andere de Schwedagonpagode, de grootste tempel van Myanmar. Bijna 100 meter hoog, bedekt met 50.000 kilo bladgoud en duizenden edelstenen. Erg indrukwekkend!

‘s Avonds kijken we op het internet naar volgende reisbestemmingen en we zien een aantrekkelijk ticket naar de Filipijnen! “Euh… hallo? Boeken, NU!”.. “oké, done, we zitten er vrijdag, eerst nog een paar dagen Kuala Lumpur doen?”. Deze vorm van vrijheid is echt heerlijk.

Nadat we ons de volgende dag hebben ingecheckt voor de vlucht naar Maleisië is Pim even in de zevende hemel als hij de Burger King ziet. Na twee weken rijst met kip (meer keuze is er bijna niet) is een dubbele Whopper, met echt rundvlees (geïmporteerd uit Australië) een feestje in zijn mond.

4-5 april – Kuala Lumpur
Twee dagen in Kuala Lumpur zou genoeg moeten zijn, en dat klopt. Als alles loopt zoals gepland.. Half 4 ‘s nachts komen we aan in ons hotel, de volgende ochtend eerst lekker uitslapen en dan de stad in. Ik voel me hier direct prettig, we bezoeken de Petronas Towers, maken de standaard selfies en boeken tickets om er de volgende dag in te kunnen. En alles bereizen we eenvoudig, goedkoop en erg leuk met de metro.

Dag twee in Kuala Lumpur verloopt iets anders dan verwacht. ‘s Ochtends staan we op 450 meter hoogte in de Petronas Towers en kijken uit over de complete stad.

‘s Middags bezoeken we de lokale tandarts. Pim heeft al een aantal dagen last van zijn kies, en aangezien we vanaf morgen twee weken op de Filipijnen zitten, is het misschien toch beter om er hier even naar te laten kijken. Pim belt de tandarts, wie de beste beoordeling krijgt op een “soort van tripadvisor”, en we kunnen over twee uur al terecht. Perfect!

Met de metro belanden we in een rijke buurt en uiteindelijk bij een nette tandarts. “Komen we hier ook nog eens”, grappen we. Eerst worden er foto’s gemaakt en daarna bekijkt de tandarts zijn kies. Conclusie: een wortelkanaalbehandeling. Ai, die zagen we niet aankomen. Pim mag blij zijn dat hij niet al op de Filipijnen zit, want daar zou zijn kies gewoon getrokken worden.

Gelukkig kan Pim direct behandeld worden, hij krijgt allerlei pijnstillers en na een half uur is hij klaar. De tandartspraktijk doet erg Nederlands aan en heeft goed Engels sprekend personeel. De tandarts vraagt nog even hoe Pim hem gevonden heeft. “Gegoogled, en u had de beste review”. De tandarts glimlacht trots en vraagt of Pim de Facebook pagina van de praktijk ook even wil liken. Ook krijgt Pim zijn telefoonnummer mee zodat hij kan appen als hij pijn krijgt op de Filipijnen. Lekker modern! Pim krijgt nog een aantal zakjes met pijnstillers mee. De assistent weet niet zo goed wanneer hij wat moet innemen “dus kijk maar..”.

Daarna snel naar het hotel voor onze backpacks, want we willen het vliegtuig naar het paradijs niet missen. ‘s Nachts vliegen we naar de Filipijnen, waar we twee weken zullen verblijven. Een overstap op Manilla, waar we wachten in de hitte.

Zodra de landing wordt ingezet zijn we al meteen erg onder de indruk door de grote hoeveelheid eilanden die we zien. Dat belooft wat. Tot snel!