We zijn op de Filipijnen!

Vrijdag 7 april komen we aan op de Filipijnen. We zitten twee weken op Palawan. Een aantal keer uitgeroepen tot mooiste eiland ter wereld. Nou Palawan, bewijs je dan maar eens!! 😉

7-9 april – Sabang
We vliegen op Puerto Princesa en reizen langzaam steeds noordelijker. Eerst twee nachten in Sabang, een klein dorpje, waar we in een hutje slapen. We moeten het drie dagen doen met koud water, overdag geen elektriciteit en zonder internet: maar hey, wij zijn echt de beroerdste niet! Want wat is het hier prachtig.

We wandelen veel, over de witste stranden, langs de blauwe zee. We klimmen een rots over, lopen een hond achterna die steeds op ons wacht en belanden op een strand waar echt he-le-maal niemand is. Het bestaat dus echt. We trekken onze kleren uit en zwemmen in de zee (terwijl de hond op onze kleding past).

9-12 april – Port Barton
Na drie dagen is het tijd voor Port Barton. Schijnt nog mooier te zijn (hoe dan?), en dat is gewoon echt waar. Het strand is nog witter, de zee nog rustiger en het eten nog lekkerder. De eerste avond eten we de lekkerste kip ooit en belanden voldaan in ons bedje onder de waaier, met een volle buik. Wat zijn we toch gelukkig….

04.00uur, Jasmijn hangt boven de wc.. voedselvergiftiging? Of een buikgriep? Een dag moet Pim zich alleen redden, want ik kan echt niet van het bed afkomen. Terwijl Pim naar de zee staart, staar ik naar het plafond. Dit hoort er blijkbaar ook bij. De volgende dag gaat het langzaam beter. Weer een dag weinig gedaan, maar goed dat we nog wat tijd hebben hier ;-).

Dag vijf starten we op de kayak. Onze sportschoolbezoeken voor de reis gaan nu zijn vruchten afwerpen. In volle vaart kayaken we de zee over en komen aan bij het eerste onbewoonde eiland van onze reis (doorsnede: 8 meter). Even op adem komen en door naar “white beach”, die deze naam helemaal eer aan doet. De zee is hier zo ongelofelijk helder. Op een gegeven moment zien we de bodem en denken dat we wel kunnen staan. Pim steekt zijn peddel naar beneden om dit te testen, met zijn hand compleet in het water raakt de peddel grond nog lang niet.

‘s Middags rijden we naar El Nido, door de bergen, over zandweggetjes, door dorpjes, tussen de palmbomen, achter (te) volle lokale busjes (gevuld met mensen, meubels, eten en nog meer mensen). Onze eindbestemming voor vandaag is het meest toeristische plek van het eiland, we zijn benieuwd.

Later meer! Toedeloe!