Wat je niet wist…

Vandaag een andere blog dan de vorige blogs. Deze blog is gevuld met willekeurige verhaaltjes die we meemaken, waar we om moesten lachen of de volgende keer anders zouden doen. Je weet wel, van die anekdotes die je op verjaardagen vertelt ;-). Oké, daar gaan we!

Leuk om te weten….
– Wij lijken heel erg achter te lopen met de blog, maar ‘achter de schermen’ zijn we helemaal bij. We zijn alleen afhankelijk van snel internet (vooral voor het uploaden van de foto’s) en snel internet komen we in Zuid-Oost Azië niet heel vaak tegen, vandaar ;-). Voor de komende periode staat in ieder geval weer wat posts ingepland.

– Toen we in Myanmar voor het eerste pinde (ongeveer 200 euro), kwam er meer dan een centimeter dik pak geld uit de automaat, ongeveer 300.000 kyat. Dat paste niet in de portemonnee ;-).

– Dat we op de Filipijnen in een soort van speelgoedtentje hebben geslapen bij het strand. Dit tentje was zo klein dat Pim er zelfs diagonaal bijna niet in paste. Onze bagage stond buiten, er was simpelweg geen ruimte voor.

– Dat een BigMac menu in Maleisïe ongeveer drie euro kost. En een McFlurry maar één.

– Met diezelfde McFlurry mocht ik door de security poort op het vliegveld. Ik vroeg netjes of ik deze moest weggooien, maar de security meneer zei dat ik rustig aan de andere kant van het poortje mocht verder eten. De flesjes water waren ook geen probleem. Thank you!

– Pim liet een paar wandelsokken ergens liggen. Het wordt nog een uitdaging om een nieuw paar te vinden in maat 46. (Inmiddels zijn ze teruggevonden, ze lagen onderin zijn backpack…..)

– Na een dagtrip vroegen we in het hotel waar we verbleven (en al uitgecheckt waren) of we daar nog even mochten douchen voordat we in de bus zouden stappen. Dat mocht, geen probleem, maar dan wel in de ruimte naast de receptie. Prima! Ik ga eerst, en zing, zoals gewoonlijk, onder de douche. Later hoor ik van Pim dat het muurtje wel erg dun was en dat iedereen in de lobby kon meegenieten. Het personeel stond te giechelen achter de balie.

– Ons Engels en Nederlands loopt nog wel eens door elkaar: “I don’t think so hoor”, “Vijf-teen ringet is okay, right?”. We denken allebei soms in het Engels, en geld tellen we ook in het Engels. Heel maf.

– Toen het me opviel dat Pim bijna elke bijzondere bloem of plant fotografeert, zei ik dat ik niet wist dat hij daar zo van hield. “Doe ik ook niet hoor, is voor mijn moeder, vindt ze leuk.” Awh!

– We vroegen in Kuala Lumpur een goede plek om te ontbijten. De hotelmedewerker moest lang nadenken, vroeg: “local or not local?” en kwam uiteindelijk met de KFC als enige optie. Nou, nee, dank je..

– Veel mensen denken dat Pim mij ten huwelijk heeft gevraagd in Bangkok, stiekem waren we in Nederland al verloofd en ligt mijn verlovingsring veilig opgeborgen in Nederland. Wel heb ik er foto’s van gemaakt, waar ik soms even naar kijk..

– Elke keer als we ergens uitchecken, wordt onze kamer even snel gecontroleerd voordat we onze borg terugkrijgen. Laatst kregen we de vraag waarom we de afstandbediening van de TV hadden meegenomen. Waarom zouden we die meenemen? We snappen het nog steeds niet. We kregen de borg na veel gezeur terug.

– We hebben regelmatig maaltijden overgeslagen door een slechte timing. Bijvoorbeeld de bus nemen als het etenstijd is en vervolgens veel te laat op de plaats van bestemming komen. Wel goed voor ons dagbudget!

– Het is hier lastig om gezonde snacks te kopen (een appeltje of crackers). De lokale winkeltjes liggen vol met chips en koekjes. Pim blij, Jasmijn iets minder ;-).

– Pim vroeg bij de poort van de gevangenis op de Filipijnen aan een gevangene waar we in het dorp konden tanken voor onze scooter. Hij wist het niet… Goh! Wel had hij de grootste schik dat we bijna zonder benzine stonden.

– We kunnen uren praten over broodjes met zalm en roomkaas, stamppotten en patat met mayo. Het meest mis ik nog een mok groene thee met een cracker met boter en kaas. Pim een goed stuk vlees!

– De mensen in Azië zijn ontzettend trots op hun kinderen. We hoeven er maar even naar te glimlachen en het kind wordt direct naar ons toegedraaid.

– Na een aantal weken pakte ik mijn backpack volledig uit om alles even te laten luchten. Uiteindelijk kreeg ik alles er niet meer in. Huh?

– Pim had een ontzettend groot geluksmoment toen hij de Burger King zag na twee weken rijst met kip. Ik had hetzelfde gevoel toen ik na vier weken eindelijk een mok met groene thee in mijn handen had.

– Ze zijn hier erg goed met meedenken en alternatieven bedenken… Ik was op zoek naar een rode dunne broek en vroeg dit aan de verkoopster. Dit had ze niet, maar wel een geel t-shirt. Misschien wilde ik die?

– We wilden onze kleding wassen en gingen naar een laundry self service. Toen we zagen dat we onze was alleen op 70, 80 of 90 graden konden wassen, hebben we ons omgedraaid en vervolgens onze was in de wasbak gedaan met warm water uit de kraan en was wasmiddel. We willen eigenlijk niet weten hoe warm onze kleding wordt gewassen door de laundry service. Later hebben we de was wel laten wassen en zat het daarna inderdaad wat strakker.

– Toen we met ons neefje Duuk (2) aan het videobellen waren, keek hij na een paar minuten gezellig kletsen aandachtig naar het scherm en zei hij dat we maar naar binnen moesten komen.

– Queen is nog steeds de meest favoriete artiest op Spotify tijdens onze busritten. Uiteraard!

– We aten twee flinke stukken cheesecake, net voordat Pim de eerste keer naar de tandarts moest. Tandpijn had hij toch al ;-).

– In een aantal Aziatische landen rijden en lopen de mensen links. We kunnen er maar niet aan wennen en hebben veel “Oh ja”- en “Oops, sorry”-momenten als we hier lopen en fietsen.

– We hebben al een aantal weken geen messen meer gezien. Iedereen eet hier met een lepel en een vork, of stokjes.

– Soms lijken wij de bezienswaardigheid hier te zijn door onze blanke verschijning en lengte. We staan met zeventien vreemden op de foto en er wordt vaak naar onze getoeterd en gezwaaid.

– Dat kayakken op foto’s er erg leuk uit ziet, dat ook is, maar in real life echt heel zwaar is!

– Op alle hotelkamers bevindt zich een sticker op het plafond met een pijl en de tekst ‘kiblat’. Hieraan kunnen moslims zien welke kant ze op moeten bidden.

– Om voedselvergiftiging te voorkomen, wordt aangeraden om cola te drinken bij een maaltijd. Als wij onze streetfood-maaltijd niet 100% vertrouwen, bestellen we er dan ook altijd een cola bij. Aangezien we in Nederland nauwelijks frisdrank drinken, hadden we hier al vrij snel een suikerverslaving opgebouwd. Binnen twee weken hadden we op de gekste momenten zin in cola.